Met een binnenlandse vlucht reis je naar Puerto Montt in het zuidelijke merengebied. De huurauto staat klaar en je rijdt in een half uurtje naar Puerto Varas, gelegen aan het Llanquihue meer met uitzicht op de perfect koonvormige Osorno vulkaan.

Deze regio is halverwege de 19^de bouw opgebouwd door Duitsers die hier een betere toekomst zochten. Gewapend met wat eenvoudig gereedschap en een niet-zeuren-mentaliteit mochten zij het land bewerken in ruil voor eigendom van dat land. Veel van de huizen die je vandaag nog ziet stammen uit deze periode. In Frutillar vertelt het Museo Alemán de Frutillar over die geschiedenis. Daarnaast vind je nog veel Duitse elementen in het straatbeeld; uiteraard door de houten huizen, maar ook kan je in vrijwel ieder kofietentje wel een traditionele “Kuchen” bestellen.

Je hebt hier een dag de tijd om van deze plaats en de omgeving te genieten. Tijdens een rondje om het meer (kleine 200km) rijd je langs plaatsen als Llanquihue, Frutillar met het prachtige iets té grote Teatro del Lago, Puerto Octay en eventueel nog langs Petrohué. Deze laatste plaats biedt toegang tot de Osorno vulkaan en ligt in het oudste Nationaal Park van Chili: Vicente Perez Rosales. De prachtig intens blauwgroen gekleurde watervallen, de Saltos de Petrohué, zijn een bezoek meer dan waard.

Vandaag begin je aan de prachtige rit richting het zuiden. Er zijn twee mogelijkheden voor vandaag: via Puerto Montt en vervolgens met een ferry over bij Caleta la Arena, of via de weg door de prachtige bergen via Ralún en Puelo. Bij de tweede optie is het wegdek is wellicht niet perfect, maar de route is prachtig en geeft een mooi beeld van wat je nog allemaal te wachten staat.

Afstand Puerto Varas – Hornopiren: 225km/6hr (via Ralún)
Afstand Puerto Varas – Hornopiren: 105km/2,5hr (via Puerto Montt)

Vandaag hoeft er niet veel gereden te worden, maar wordt er voornamelijk gevaren. De waterweg is de officiële Ruta 7, het wegnummer van de Carretera Austral. De uitzichten vanaf de ferry op de fjorden zijn prachtig, het Comau fjord bijvoorbeeld is 68km lang en wordt ook wel eens het Leptepu fjord genoemd. Verwacht hier overigens geen stijle kliffen van honderden meters hoog. Je bevindt je al op het meest zuidelijke deel van Zuid-Amerika en het Andesgebergte neemt hier in grootsheid zo langzaamaan af om enkele duizenden kilometers zuidelijker in de oceaan te verdwijnen.

Het Pumalin Park is een van de grootste eco-attracties van Chili en nog helemaal niet overspoeld door toeristen. In de jaren ’90 heeft een zekere Douglas Tompkins 20.000 hectare land gekocht in deze regio met als doel deze te behouden en te behoeden voor exploitatie. Pumalin is onderdeel van het Conservation Land Trust. Het creëren van bewustzijn was ook onderdeel van zijn strategie en hij heeft de beschermde natuurgebieden dan ook ontwikkeld voor ecotoerisme en toegankelijk gemaakt voor bezoekers. Inmiddels is dit Park weer eigendom van Chili, bekend onder de naam “Fundación Pumalin”, en geniet het dankzij de status “Nature Sanctuary” de nodige officiële bescherming van de staat.

In het Park kan je lange en korte wandelingen maken die allemaal door het intens groene Valdiviaanse regenwoud leiden, zoals de begroeiing van deze regio heet. Een heerlijke dag in de buitenlucht dus!

Afstand Hornopirén – Caleta Gonzalo: 95km/5hr (incl. 3hr ferry)

Je zet de reis voort naar het zuiden waar de groene bergen, smalle bochtige wegen, prachtige uitkijkpunten je vergezellen. Vergeet vooral niet af en toe uit te stappen voor een foto! In Risopatron verblijf je de komende twee nachten. Dit is een perfecte uitvalsbasis voor een bezoek aan het Queulat National Park, thuisbasis van de Ventisquero gletsjer. Daar waar je de afgelopen dagen de gletsjers in de verte al van de bergen af zag glijden, kan je de hangende gletsjer hier van redelijke afstand bewonderen.

Het Valdiviaanse regenwoud wordt gekenmerkt door evergreen bomen en een jaarlijkse neerslag van van ca. 4000ml. De nothofagus dombeyi of de coihue en de tepa zijn inheemse soorten die alleen op het zuidelijk halfrond en dan voornamelijk in Chili en Argentinië voorkomen. Daarnaast staan er langs de kant van de weg enorme ‘Nalca’s”, dit is een chileense rabarbersoort waarvan de bladeren metershoog kunnen groeien. De te spotten fauna in deze regio zijn veel (water-) vogels als de zwarthalszwaan en ijsvogels, en kleine zoogdieren als de pudu (een hele kleine hertensoort) en de kodkod (een kleine katachtige).

Afstand Caleta Gonzalo – Risopatrón: 225km/4hr

De oorspronkelijke bewoners van Chileens Patagonië waren de Tehuelches die in heel Patagonië gevestigd waren, de Kawesqar die alleen de Chileense fjorden bewoonden en de Chonos, afkomstig van de Chiloe. Gelaatstrekken van deze bevolkingsgroepen zien we niet veel terug in de gezichten van de lokale bevolking. De visserij die voor hen zo belangrijk was, vormt nog steeds een belangrijke bron van inkomsten. Het is alleen zo dat de bevolking die vandaag de dag in dit gebied woont, zich hier in de 19^de eeuw heeft gevestigd om schapen te houden. Veel zien we hier niet van terug en de natuur zegeviert dan ook weer volop.

De weg kronkelt door het prachtige landschap door langs bossen en rivieren en komt uit in Coyhaique. De hoofdstad van de regio Aysén heeft een centrale functie waar alles samenkomt. Het stadje viert in 2029 pas zijn honderdjarige bestaan. Inmiddels leven er een kleine 60.000 mensen die werkzaam zijn bij overheidsinstanties of leven van het toerisme. Vroeger was dit, evenals de pampa’s van Argentinië een gebied van schapenherders. Deze kom je onderweg ongetwijfeld nog tegen, al is het maar in de beelden op het centrale plein van Coyhaique. Het stadje heeft een gezellig centrum met wat leuke cafés en restaurants. Het is een echte hub zowel voor de locals als voor de reizigers op de Carretera Austral. Hier kan je boodschappen doen en pinnen bijvoorbeeld.

Afstand Risopatrón – Coyhaique:300km/6hr

Chileens Patagonië is afwisselend en verbluft telkens weer. In Coyhaique had je het weelderige Valdiviaanse regenwoud al achter je gelaten en in dit zuidelijker deel van de Carretera Austral wordt het alleen maar droger en weidser. 95km ten zuiden van Coyhaique ligt het plaatsje Villa Cerro Castillo, gelegen aan de voet van een groots gebergte: Cerro Castillo. Het is een pittige wandeling van ca. 6hr naar een prachtig bergmeer, maar het uitzicht is de moeite meer dan waard. De bergkam lijkt werkelijk kantelen te hebben, zoals een kasteel. Aan de voet van de steile bergwand ligt een indrukwekkend diep turquoise gekleurd bergmeer.

Zodra je Villa Cerro Castillo uitrijdt wordt de omgeving ruimtelijker en verdwijnt ‘eindelijk’ het asfalt. Vanaf nu rijd je alleen nog over prima gravelwegen tot de aankomst in het zuiden van Argentinië. Je volgt eerst de stroming van de Ibañez rivier die westwaarts stroomt en later blijft de Río Murta je vergezellen tot aan het meer General Carrera. De route langs het General Carrerra meer is werkelijk verbluffend met na iedere bocht weer een ander mooi uitzicht. Je overnacht in het kleine Puerto Río Tranquilo mooi gelegen aan de oever van het meer.

Je hebt een volle dag op deze fijne plek die tevens de uitvalsbasis is voor een bezoek aan de Capillas de Marmol en de Valle de Exploradores.
De rotsformaties ontstaan zo’n 15 duizend jaar geleden door de erosie van het water. Vandaag de dag kunnen we een marmeren kathedraal, een marmeren kapel en een marmeren grot herkennen in deze unieke rotsen. Het zonlicht op het melkachtige turquoise water en het witmarmeren steen maken deze tocht echt uniek.

De Valle de los Exploradores, ofwel de  vallei van de ontdekkingsreizigers, ligt richting het westen en biedt de kans om op de Exploradores gletsjer te lopen en je daadwerkelijk ín de ijsmasse te begeven. Een magische ervaring. Dit ijsveld is onderdeel van het Noordelijke Patagonische IJsveld en valt in zijn geheel in het San Rafael National Park. De San Rafael gletsjer is hier een onderdeel van en ook te bezoeken met wat meer tijd. Het Zuidelijke ijsveld komen we verder in de reis tegen.

Afstand Coyhaique – Puerto Río Tranquilo:215km/4hr

De gravelweg loopt verder naar het zuiden en passeert zuidwaarts de welbekende oranje brug die over de monding van het meer stroomt die verbinding maakt met het Lago Bertrand iets verder naar het westen. Verder naar het zuiden, zo’n 35 km voor het plaatsje Cochrane, komen we aan bij nog een must-see van de Carretera Austral: de samensmelting van de rivieren Baker en Nef. De Nef rivier is maar kort en bevat eigenlijk alleen maar gletsjer smeltwater, waardoor het water een melkachtige kleur heeft. de Rio Baker daarentegen is veel langer en heeft de typische heldere turquoise kleur die we inmiddels al vaker hebben gezien. Dankzij een niveauverschil van de rivieren van 10 meter, vindt dit schouwspel plaats onder luid gedonder.

Vrijwel aan het einde van de Carretera Austral overnachten we vanavond in het kleine plaatsje Caleta Tortel. Dit dorp is omgeven door fjorden, eilanden en kanalen. De huizen staan op palen en je bereikt de kleurrijke huizen van dit dorp dan ook via houten loopplanken.

Afstand Puerto Río Tranquilo – Caleta Tortel: 230km/5hr

We rijden weer terug naar het noorden voor een laatste overnachting in Chili aan het General Carrera meer. Het mag duidelijk zijn dat het geen straf is om hetzelfde traject weer noordwaarts te rijden. Na een kleine 2 uur kom je weer aan bij het Cochrane en het is van harte aangerande om hier rechtsaf te slaan naar de Chacabuco Vallei. De Valle Chacabuco laat weer eens zien hoe uitzonderlijk afwisselend deze omgeving is. Een brede vallei met veel grasland dat in het voorjaar fris groen is en in het najaar prachtig geel kleurt in de zon. Deze vallei is onderdeel van het Patagonia Park, en evenals Pumalin in het noordelijke deel van de Carretera Austral, valt deze regio onder de vleugel van de Douglas Tompkins Conservation trust.

Veel plaatsen op de Carretera Austral hebben een eigen micro-klimaat en dit betekent voor de Valle Chacabuco dat de temperaturen in de zomer kunnen oplopen tot 25-30 graden en dat de neerslag beperkt blijft. Vergeet overigens niet dat we nog altijd in Patagonië zijn en de wind vrij spel heeft.

We overnachten in het dorpje Puerto Guadal gelegen aan het grootste meer van Chili General Carrera. De naam van dit meer aan de andere zijde van de grens is overigens Lake Buenos Aires. In het dorp zijn wat restaurantjes en cafés, maar de rust en de natuur overheersen hier nog steeds. Mocht je nog tijd hebben, maak dan een boottochtje over het meer of een wandeling naar de Maqui watervallen. De uitzichten op het meer zijn werkelijk fenomenaal en het is dan ook heerlijk om hier nog een laatste nacht van de Carretera Austral te genieten.

Afstand Caleta Tortel – Puerto Guadal: 220km/5hr

Via een prachtige weg rijden we naar de grens met Argentinië en steken deze bij Chile Chico over. Let goed op het landschap, want dit verandert dermate snel dat het je bijna zou ontgaan. Aan de andere kant van de Andes komen we aan in de Argentijnse Pampa. Het is afgelopen met de woeste watervallen en spectaculaire bergen en afwisseling in landschap. De Argentijnse pampa kenmerkt zich door eindeloze vlaktes en ruimte waar de wind vrij spel heeft. Eenzame fietsers kom je hier met enige regelmaat tegen en daar kan je alleen maar heel veel respect voor opbrengen. De weidsheid van het landschap vraagt erom een melancholische gaucho op zijn paard voor te stellen die hier met zijn kudde schapen doorheen trekt.

Een bijzondere plaats in deze leegte vinden we bij Perito Moreno: de Cueva de las Manos. In deze ‘grot van de handen’ vind je een prachtig schouwspel van oranjerode handafdrukken op stenen die dateren van 13.000 jaar geleden. Het zijn overigens niet alleen handen die hier in deze rotskunst zijn afgebeeld, ook veel dieren en symbolen van de jacht zijn weergegeven.

Afstand Puerto Guadal – Perito Moreno/Cueva de las Manos: 180km/3hr

We rijden door richting het zuiden naar onze volgende stop. Als het mogelijk is overnachten we op een nog werkende Estancia waar de dagelijkse activiteiten draaien om de zorg over de schapen. Het landschap is open en ruig en het licht hier steeds verder naar het einde van de wereld is in de avonduren prachtig. De term “Golden hour” is hier ongetwijfeld ontstaan… Aan alles is te zien en te voelen dat het leven zwaar is hier op de pampa. De wind heeft vrij spel en er is weinig ruimte om te schuilen van de elementen. De estancias zijn herkenbaar aan de populieren rondom het huis die toch enige bescherming bieden. Zo is enig teken van leven en bewoning dan ook al van vet zichtbaar voor de gaucho en ook voor ons.

Afstand Cueva de las Manos – Estancia Ruta 40: 275km/5hr

We vervolgen de weg naar het zuiden om vervolgens aan het einde van de dag aan te komen in het plaatsje El Chaltén gelegen in het Nationaal Park Los Glaciares. Los Glaciares dankt zijn naam uiteraard aan de vele gletsjers die hier het zuidelijke Patagonische ijsveld vormen. Daar waar we eerst door het Noordelijke ijsveld reden, zijn we inmiddels aangekomen in het indrukwekkende zuiden van het Patagonische ijsveld.

El Chaltén is een jong dorpje, gesticht in 1985, dat voornamelijk groot is geworden dankzij het toerisme. Deze plek is bijzonder omdat hij ten eerste ín het Nationaal Park ligt en ten tweede omdat het een uitvalsbasis is voor trekkings in het Fitzroy massief. De naam El Chaltén in de Tehuelche taal betekent ‘rokende berg’. Doordat er vaak een wolk hangt rond de hoogste piek, dachten de Tehuelche dat het een vulkaan was die continu actief aan het roken was.

Je hebt hier een volle dag om een mooie wandeling te maken. Er zijn veel verschillende wandelingen mogelijk voor ieder gewenst niveau. Ze hebben gemeen dat ze stuk voor stuk prachtig zijn en uitzicht geven op het massief. Een andere optie is om de auto te pakken en naar het Lago del Desierto te rijden; vooral in het najaar kleurt het lenga-bos hier en zijn de kleuren prachtig warm rood. Kajakken, vissen, gletsjerhiken of paardrijden horen hier ook allemaal tot de mogelijkheden.

Afstand Ruta 40 – El Chaltén: 300km/6hr

Na een dag in de buitenlucht, rijden we verder naar El Calafate. Dit is de uitvalsbasis voor een bezoek aan de wereldberoemde Perito Moreno gletsjer. Gletsjers zijn allemaal op hun eigen manier bijzonder, dat zal je tijdens deze reis inmiddels hebben ervaren, maar het schouwspel dat je hier te zien krijgt is uniek. De glijdende ijsmassa komt hier werkelijk de bergen uit, terwijl vrijwel alle gletsjers ter wereld zich juist terugtrekken. Iedere dag verplaatst het ijs zich tussen de een en twee meter en dat hoor je. Als je even wacht valt er altijd een brok ijs de gletsjer in; soms zichtbaar aan de voorkant van de ijswand, soms binnenin de ijsmassa. Een indrukwekkend donderend geluid is het gevolg. De breedte van de gletsjer is ongeveer 5 km en de ijswand voor je neus is ongeveer 75 meter hoog. Er zijn wandelpaden voor het ijs gemaakt, waardoor je een prachtig uitzicht hebt en je daarnaast heel klein voelt naast dit unieke natuurfenomeen. Ook hier is het mogelijk om een gletsjertrekking te maken op het ijs. Vergeet ook een bezoek aan het Glaciar museo niet waar de geologische geschiedenis van deze regio met woord en beeld wordt toegelicht.

Afstand El Chaltén – El Calafate: 215km/3hr

We rijden weer terug naar Chili vandaag. Een mooi traject waar we bij de grens de Torens van het gelijknamige park Torres del Paine bij helder weer al van afstand kunnen zien. We verblijven twee nachten in het Nationaal Park Torres del Paine. De Torens van Paine zijn granieten torens, gelijk die van Fitzroy, gelegen in een indrukwekkende omgeving omgeven door meren, rivieren en gletsjers. We overnachten in het Nationaal Park en kiezen een van de vele wandelingen of een bezoek aan de Grey gletsjer tijdens de vrije dag hier.

Afstand El Calafate – Torres del Paine: 250km/5hr

Met een beetje pijn in het hart, maar ook met een hart vol mooie ervaringen nemen we afscheid van de Torres del Paine en rijden naar Punta Arenas, meest zuidelijk stad van formaat van Chili. Een tussenstop in Puerto Natales is zeker aan te raden. Dit is de uitvalsbasis voor Torres del Paine en de plaats heeft een aantal leuke restaurantjes en winkels. Hier kan je nog wat mooie souvenirs kopen, een mooi wollen wandkleed bijvoorbeeld? Of heerlijke bessenjams die je nergens anders kan kopen.

Afstand Torres del Paine – Punta Arenas: 300km/3,5hr

We leveren de auto in op de luchthaven van Punta Arenas en vliegen naar Santiago voor een laatste overnachting. Hier heb je nog tijd voor de laatste inkopen of nog wat rond te struinen door deze aangename stad.