Met een binnenlandse vlucht reis je naar Puerto Montt in het zuidelijke merengebied. De huurauto’s staan hier klaar en je rijdt in een paar uurtjes naar Petrohué, gelegen in het Vicente Pérez Rosalez NP, het oudste Nationaal Park van Chili. Tijdens de rit word je getrakteerd op mooie uitzichten over het Llanquihue Meer en de omliggende vulkanen. Alle deelnemers van de selfdrive groepsreis komen in Petrohué voor het eerst bij elkaar. Je hebt hier een volle dag de tijd om van deze plaats en de omgeving te genieten. Er zijn legio wandelmogelijkheden hier, maar ook raften, kajakken en vissen behoren tot de mogelijkheden. De activiteiten bij Petrohué kunnen samen of individueel worden gedaan.

Afstand Puerto Montt – Petrohué: 90km/1,5hr

Vandaag beginnen we aan de prachtige rit richting het zuiden. De weg langs het Reloncaví fjord is prachtig langs de rivieren Petrohué, Cochamó en Puelo. Het wegdek is wellicht niet perfect, maar de route is prachtig en geeft een mooi beeld van wat ons nog allemaal te wachten staat.

Afstand Petrohué – Hornopirén: 200km/4hr

Vandaag hoeft er niet veel gereden te worden, maar wordt er voornamelijk gevaren. We volgen daarmee nog steeds de officiële Ruta 7, het wegnummer van de Carretera Austral. Deze volgt hier voor een groot deel een waterweg. De uitzichten vanaf de ferry op de fjorden zijn prachtig, het Comau of ook wel Leptepu fjord bijvoorbeeld is wel 68km lang. Verwacht hier overigens geen stijle kliffen van honderden meters hoog. Je bevindt je al op het meest zuidelijke deel van Zuid-Amerika en het Andesgebergte neemt hier in grootsheid zo langzaamaan af om enkele duizenden kilometers later in de oceaan te verdwijnen.

Het Pumalín Park is een van de grootste eco-attracties van Chili, maar desondanks gelukkig nog helemaal niet overspoeld door toeristen. In de jaren ’90 heeft een zekere Douglas Tompkins 20.000 hectare land gekocht in deze regio met als doel deze te behouden en te behoeden voor exploitatie. Pumalín is onderdeel van het Conservation Land Trust. Het creëren van bewustzijn was ook onderdeel van zijn strategie en hij heeft de beschermde natuurgebieden dan ook ontwikkeld voor ecotoerisme en toegankelijk gemaakt voor bezoekers. Inmiddels is dit Park weer eigendom van de staat, gerund door de Fundación Pumalín, en geniet het dankzij de status “Nature Sanctuary” de nodige officiële bescherming van de staat. In het Park kan je lange en korte wandelingen maken die allemaal door het prachtig groene zogenaamde Valdiviaanse regenwoud leiden, zoals de begroeiing van deze regio heet. Een heerlijke dag in de buitenlucht dus!

Afstand Hornopirén – Caleta Gonzalo: 95km/5hr (incl. 3hr ferry)

Je zet de reis voort naar het zuiden waar de groene bergen, smalle bochtige wegen, prachtige uitkijkpunten je vergezellen. Vergeet vooral niet af en toe uit te stappen voor een foto. We verblijven in Puyuhuapi, de perfecte uitvalsbasis voor een bezoek aan het Queulat National Park, thuisbasis van de Ventisquero gletsjer. Daar waar je de afgelopen dagen de gletsjers in de verte al van de bergen af zag glijden, kan je de hangende gletsjer hier van redelijke afstand bewonderen.

Het Valdiviaanse regenwoud wordt gekenmerkt door evergreen bomen en een jaarlijkse neerslag van van ca. 4000ml. De nothofagus dombeyi of de coihue en de tepa zijn inheemse soorten die alleen op het zuidelijkhalfrond en dan voornamelijk in Chili en Argentinië voorkomen. Daarnaast staan er langs de kant van de weg enorme ‘Nalca’s”, dit is een Chileense rabarbersoort waarvan de bladeren metershoog kunnen groeien. De te spotten fauna in deze regio zijn veel (water) vogels als blackneck swan en ijsvogels, en kleine zoogdieren als de pudu (een hele kleine hertensoort) en de kodkod (een kleine katachtige).

Afstand Caleta Gonzalo – Puyuhuapi: 250km/5hr

De weg kronkelt door het prachtige landschap door langs bossen en rivieren. Je rijdt door het Simpson National Reserve en komt uit in Coyhaique. De hoofdstad van de regio Aysen heeft een centrale functie waar alles samenkomt. Het stadje viert in 2029 pas zijn honderdjarige bestaan. Inmiddels leven er een kleine 60.000 mensen die werkzaam zijn bij overheidsinstanties of leven van het toerisme. Vroeger was dit, evenals de pampa’s van Argentinië een gebied van schapenherders. Deze kom je onderweg ongetwijfeld nog tegen, en ook op het centrale plein van Coyhaique, dat een gezellig centrum met wat leuke cafés en restaurants heeft. Het is een echt ‘hub’ voor iedere reiziger op de Carretera Austral en hier kan dan ook weer even normaal worden ingekocht.

De oorspronkelijke bewoners van Chileens Patagonië waren de Tehuelches die in heel Patagonië gevestigd waren, de Kawesqar die alleen de Chileense fjorden bewoonden en de Chonos, afkomstig van de Chiloe. Gelaatstrekken van deze bevolkingsgroepen zien we niet veel terug. De visserij die voor hen zo belangrijk was, is nog steeds een belangrijke bron van inkomsten, echter, de bevolking die vandaag de dag in dit gebied woont heeft zich hier in de 19^de eeuw gevestigd op zoek naar ruimte om schapen te houden of voor de landbouw. Veel zien we hier niet van terug en de natuur zegeviert hier dan ook volop.

Afstand Puyuhuapi – Coyhaique: 220km/4hr

Een prachtige tocht die leidt naar het zuiden, geeft een compleet ander beeld van Chileens Patagonië. In Coyhaique had je het weelderige Valdiviaanse regenwoud al achter je gelaten en in dit zuidelijker deel van de Carretera Austral wordt het alleen maar droger en weidser. Op een kleine 100km van Coyhaique ligt het plaatsje Villa Cerro Castillo, een kleine plaats dat aan de voet ligt van een groots gebergte: Cerro Castillo. De bergkam lijkt werkelijk kantelen te hebben, zoals een kasteel.

Zodra je Villa Cerro Castillo uitrijdt wordt de omgeving ruimtelijker en verdwijnt ‘eindelijk’ het asfalt. Vanaf nu rijd je alleen nog over prima gravelwegen tot de aankomst in het zuiden van Argentinië. Je volgt eerst de stroming van de Ibañez rivier die westwaarts stroomt en later blijft de Rio Murta je vergezellen tot aan het meer General Carrera. De route langs het General Carrerra meer is werkelijk prachtig met na iedere bocht weer een ander mooi uitzicht. Je verblijft de komende nachten aan de oever van het meer.

Je hebt een volle dag op deze fijne plek die tevens de uitvalsbasis is voor een bezoek aan de Capillas de Marmol en de Valle de Exploradores.

De rotsformaties ontstaan zo’n 15 duizend jaar geleden door de erosie van het water. Vandaag de dag kunnen we een marmeren kathedraal, een marmeren kapel en een marmeren grot herkennen in deze unieke rotsen. Het zonlicht op het melkachtige turquoise water en het witmarmeren steen maken deze tocht echt uniek.

De Valle de los Exploradores, ofwel de  vallei van de ontdekkingsreizigers, ligt richting het westen en biedt de kans om op de Exploradores gletsjer te lopen en je daadwerkelijk ín de ijsmasse te begeven. Een werkelijk magische ervaring. Dit ijsveld is onderdeel van het Noordelijke Patagonische IJsveld en valt in zijn geheel in het San Rafael National Park. De San Rafael gletsjer is hier een onderdeel van en ook te bezoeken met wat meer tijd. Het Zuidelijke ijsveld komen we verder in de reis tegen.

Afstand Coyhaique – Lago General Carrera: 265km/5hr (deels asfalt, deels gravel)

De gravelweg loopt verder naar het zuiden en passeert zuidwaarts de welbekende oranje brug die over de monding van het meer stroomt die verbinding maakt met het Lago Bertrand iets verder naar het westen. Verder naar het zuiden, zo’n 35 km voor het plaatsje Cochrane, komen we aan bij nog een must-see van de Carretera Austral: de samensmelting van de rivieren Baker en Nef. De Nef rivier is maar kort en bevat eigenlijk alleen maar gletsjer smeltwater, waardoor het water een melkachtige kleur heeft. de Rio Baker daarentegen is veel langer en heeft de typische heldere turquoise kleur die we inmiddels al vaker hebben gezien. Dankzij een niveauverschil van de rivieren van 10 meter, vindt dit schouwspel plaats onder het gedonder van al dat prachtige water.

Een kleine 20km voor Cochrane sla je linksaf naar Valle Chacabuco. Deze afslag laat weer eens zien hoe uitzonderlijk afwisselend deze omgeving is. Een brede vallei met veel grasland dat in het voorjaar fris groen is en in het najaar prachtig geel kleurt in de zon. Deze vallei is onderdeel van het Patagonia Park, en evenals Pumalin in het noordelijke deel van de Carretera Austral, valt deze regio onder de vleugel van de Douglas Tompkins Conservation trust.

Veel plaatsen op de Carretera Austral hebben een eigen micro-klimaat en dit betekent voor de Valle Chacabuco dat de temperaturen in de zomer kunnen oplopen tot 25-30 graden en dat de neerslag beperkt blijft. Vergeet overigens niet dat we nog altijd in Patagonië zijn en de wind vrij spel heeft.

We overnachten aan de andere zijde van de grens in Argentinië in Posadas.

Afstand Lago General Carrera – Posadas: 215km/5hr (gravel)

We rijden door richting het zuiden naar de volgende stop. Als het mogelijk is nemen we een kijkje op een nog werkende Estancia waar de dagelijkse activiteiten draaien om de zorg over de schapen. Het landschap en de lichtval hier aan het einde van de wereld is in de avonduren prachtig. De term “Golden hour” is hier ongetwijfeld ontstaan… Aan alles is te zien en te voelen dat het leven zwaar is hier op de pampa. De wind heeft vrij spel en er is weinig ruimte om te schuilen van de elementen. De estancias zijn herkenbaar aan de populieren rondom het huis die toch enige bescherming bieden. Zo is enig teken van leven en bewoning dan ook al van vet zichtbaar voor de gaucho en ook voor ons.

We vervolgen de weg naar het zuiden om vervolgens aan het einde van de dag aan te komen in het plaatsje El Chaltén gelegen in het Nationaal Park Los Glaciares. Los Glaciares dankt zijn naam uiteraard aan de vele gletsjers die hier het zuidelijke Patagonische ijsveld vormen. Daar waar je eerst door het Noordelijke ijsveld reed, ben je nu aangekomen in het indrukwekkende zuiden van het Patagonische ijsveld. El Chalten is een jong dorpje, gesticht in 1985, dat voornamelijk groot is geworden dankzij het toerisme. deze plek is bijzonder omdat hij ten eerste ín het Nationaal Park ligt en ten tweede omdat het een uitvalsbasis is voor het Fitzroy massief. El Chaltén in de Tehuelche taal betekent ‘rokende berg’. Doordat er vaak een wolk hangt rond de hoogste piek, dachten de Tehuelche dat het een vulkaan was die continu actief aan het roken was.

Je hebt hier een volle dag om een mooie wandeling te maken. Er zijn veel verschillende wandelingen mogelijk voor ieder gewenst niveau. Ze hebben gemeen dat ze stuk voor stuk mooi zijn en uitzicht geven op het massief. Een andere optie is om de auto te pakken en naar het Lago del Desierto te rijden; vooral in het najaar kleurt het lenga-bos hier en zijn de kleuren prachtig warm rood. Kajakken, vissen, gletsjerhiken of paardrijden horen hier ook allemaal tot de mogelijkheden.

Afstand Posadas – El Chaltén: 530km/8hr

Na een dag in de buitenlucht, rijden we verder naar El Calafate. Dit is de uitvalsbasis voor een bezoek aan de wereldberoemde Perito Moreno gletsjer.

Gletsjers zijn allemaal op hun eigen manier bijzonder, dat zal je tijdens deze reis inmiddels hebben ervaren, maar het schouwspel dat je hier te zien krijgt is uniek. De glijdende ijsmassa komt hier werkelijk de bergen uit, terwijl vrijwel alle gletsjers ter wereld zich juist terugtrekken. Iedere dag verplaatst het ijs zich tussen de een en twee meter en dat hoor je. Als je even wacht valt er altijd een brok ijs de gletsjer in; soms zichtbaar aan de voorkant van de ijswand, soms binnenin de ijsmassa. Een indrukwekkend donderend geluid is het gevolg. De breedte van de gletsjer is ongeveer 5 km en de ijswand voor je neus is ongeveer 75 meter hoog. Er zijn wandelpaden voor het ijs gemaakt, waardoor je een prachtig uitzicht hebt en je daarnaast heel klein voelt naast dit unieke natuurfenomeen. Ook hier is het mogelijk om een gletsjertrekking te maken op het ijs. Vergeet ook een bezoek aan het Glaciarium niet, waar de geologische geschiedenis van deze regio met woord en beeld wordt toegelicht.

Afstand El Chaltén – El Calafate: 210km/3hr

We rijden weer terug naar Chili vandaag. Een mooi traject waar we bij de grens de Torens van het gelijknamige park Torres del Paine bij helder weer al van afstand kunnen zien. We verblijven twee nachten in het Nationaal Park Torres del Paine. De Torens van Paine zijn granieten torens, gelijk die van Fitzroy, gelegen in een indrukwekkende omgeving omgeven door meren, rivieren en gletsjers. We overnachten in het Nationaal Park en kiezen een van de vele wandelingen of een bezoek aan de Grey gletsjer tijdens de vrije dag hier.

Afstand El Calafate – Torres del Paine: 215km/3hr

Met een beetje pijn in het hart, maar ook met een hart vol mooie ervaringen nemen we afscheid van de Torres del Paine en rijden naar Punta Arenas, meest zuidelijk stad van formaat van Chili. Een tussenstop in Puerto Natales is zeker aan te raden. Dit is de uitvalsbasis voor Torres del Paine en de plaats heeft een aantal leuke restaurantjes en winkels. Hier kan je nog wat mooie souvenirs kopen, een mooi wollen wandkleed bijvoorbeeld? Of heerlijke bessenjams die je nergens anders kan kopen.

Afstand Torres del Paine – Punta Arenas: 300km/3,5hr

We leveren de auto in op de luchthaven van Punta Arenas en vliegen naar Santiago voor een laatste overnachting.