Patagonië?

Wat komt er als eerste in je op wanneer je “Patagonië” hoort? Laat het me weten! Klik hier, serieus! 😊

Ik denk dat Patagonië voor velen tot de verbeelding spreekt en in het geheel niet zonder reden. Het boek “In Patagonia” van Bruce Chatwin is wellicht het bekendste boek over het zuiden van Chili en Argentinië, waar de schrijver reist door deze onherbergzame regio en een divers pluimage aan mensen ontmoet. “In Patagonia is a quest or a Wonder Voyage. It is about wandering and exile.” Het Patagonië dat je als reiziger tegenkomt is precies dat: het ontdekken van de ongrijpbare eindeloosheid en verlatenheid.

Patagonië is ook groot (zo’n 25x Nederland) en bedekt voornamelijk Argentijns grondgebied. In Chili begint Patagonië ten zuiden van Puerto Montt, terwijl in Argentinië Bariloche ook al Patagonië wordt genoemd. Chileens en Argentijns Patagonië zijn heel verschillend, in ieder geval in het noordelijke deel.

Chili: Noordelijk Patagonië of de Carretera Austral

Daar waar het in Argentinië voornamelijk weidse pampa is waar je de gaucho’s in je hoofd al doorheen ziet galopperen, is Chileens Patagonië een overdaad aan natuur. Prachtige en afwisselende landschappen, helderblauwe of melkblauwe meren (vanwege morenen uit de gletsjerwater), turquoise rivieren, bergen en fjorden… In het Noorden van de Carretera Austral is het klimaat vochtig en reiken de zogenaamde Nalca’s, ofwel rabarber, tot metershoog en lijken de varens wel superfood te krijgen; ze groeien huizenhoog.

Ten zuiden van Coyhaique, economisch middelpunt van de Carretera Austral, wordt het wat droger en wordt het landschap ruimtelijker. De valleien openen zich meer, maar denk niet dat het hier saai wordt.. Iedere vallei heeft zijn eigen micro-klimaat heeft. Zo is het weer vrijwel niet te voorspellen en blijf je je verbazen wat er om de hoek weer te zien is… dit is mijn favoriete regio van het land!

Chili: Zuidelijk Patagonië

De meesten die wel eens iets over Chili hebben gelezen kennen Zuidelijk Patagonië waarschijnlijk wel. Dan hebben we het namelijk over het bekende wandelparadijs Nationaal Park Torres del Paine. Granieten torens die boven het landschap uitsteken… werkelijk verbluffend en indrukwekkend. Feit is overigens ook dat de Torres al een aantal jaar geleden ontdekt zijn door de toerist, en dat je deze regio in de maanden december t/m februari niet alleen voor jezelf hebt. Logisch op zich, maar mocht je later of eerder op vakantie kunnen? Doe dat dan vooral!

Zo niet, dan heb ik nog wel een paar prachtige alternatieven in de regio in petto! De Torres wil je natuurlijk zien, maar de schoonheid van de natuur beperkt zich gelukkig niet alleen tot de omheining van het Nationaal Park.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als ik dit schrijf krijg ik weer zoveel zin om te gaan! Wie gaat er mee?

Wil je vaker waardevolle, handige of gewoon leuke tips ontvangen over bestemmingen en reizen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief: