Door de nacht vliegen we naar de Nepalese hoofdstad: Kathmandu. We komen op dag 2 van de reis aan, checken in bij het hotel en iedereen heeft de dag aan zichzelf. Doe een dutje, ga de stad in om een indruk te krijgen van deze bijzondere stad die een combinatie is van een groter Azië. Je ziet een beetje van India, een beetje van China, een beetje Centraal-Azië… en dan is het resultaat een hel authentiek Nepal.  Welcome to Nepal!

We zijn vertrokken, vanuit Kathmandu, naar het mysterieuze Verboden Koninkrijk Lo Manthang! Omdat de hoofdstad van Nepal gelegen is in een kom, hangt er altijd smog, is er weinig ruimte, dus ervaar je hier een hectisch verkeersbeeld, maar naar mate we meer richting de boorden van Kathmandu komen, neemt de chaos in het verkeer af. En dan verschijnt er plotseling groen langs de weg. We verlaten de hoofdstad en dalen af, van 1400 meter hoogte naar ongeveer een kilometer lager. Eenmaal onderweg richting provinciestad Pokhara varieert de weg tussen slecht en extreem slecht. Als er wat asfalt ligt, dan is het vakkundig stuk gereden door de eindeloze stroom trucks, die meestal de heldhaftige naam ‘Road King’ dragen, op bijzondere wijze versierd zijn, met chauffeurs achter het stuur die er een nogal dominante rijstijl op na houden. Halverwege Pokhara duikt het drukke vrachtverkeer richting de grens met India, wij gaan naar het noordwesten, naar de Himalaya.

Pokhara binnenrijdend, lijkt het een gemoedelijk provinciestadje, maar er wonen toch ruim een half miljoen mensen. De sfeer is laid back, totaal anders dan in Kathmandu; meer ruimte, rustiger, minder stof, en een prachtig meer, met daarachter, bij helder weer, zicht op het Annapurna massief – 8091 meter hoog. In Pokhara eten we gezellig ‘lake side’ en slapen we in een knus hotel, met een relaxte rooftop bar met zwembad. Zorg dat je hier bent vóór zonsondergang. Aan de bar, op de zevende verdieping, met een biertje in de hand, het stof van de afgelopen dag nog in het gezicht, is een mooi moment om de zon achter de Himalaya-toppen te zien wegzakken. Bijtijds naar bed want daarna, ‘dag twee’, zal een totaal andere beleving zijn. We gaan de hoogte in, met uitzichten die je nooit eerder had, vanaf hier is de nationale doorgaande weg off road en behalve wat lokaal verkeer zijn de wegen rustig. Volop genieten dus.

We gaan verder, hoger de Mustang in. Richting de gate, waar je alleen langs mag als je over een officiële Upper Mustang permit beschikt. De Nepalese overheid schrijft er slechts duizend uit per jaar, uiteraard heeft Off The Grid 4×4 de permits georganiseerd voor alle equipes. Het Mustang gebied kenmerkt zich door de Tibetaanse invloeden. Op steeds meer plekken zien we de kleurige vlaggetjes wapperen in de wind. Vlaggentjes die Tibetanen ophangen, vaak hoog in de Himalaya, om hun gebeden te laten wegvliegen. Het bijna buitenaards ogende landschap is pas sinds 1992 open voor buitenstaanders, en dan slechts mondjesmaat dus. Om die reden zijn er nauwelijks negatieve invloeden die de originaliteit van het gebied hebben aangetast. Voor we Lo Manthang bereiken, rijden we langs vele grotten in de steile berghellingen. Deze grotten zijn door groot mysterie omgeven. Bij onderzoek zijn menselijke beenderen van tweeduizend jaar oud gevonden terwijl het eigenlijk niet mogelijk is om zonder hulpmiddelen in de grotten te komen. En zo zit de Upper Mustang vol met waanzinnige verhalen en dat allemaal verpakt in een weg, de Upper Mustang Road, waarvan je in de wereld geen gelijke vindt.

We gaan verder, hoger de Mustang in. Richting de gate, waar je alleen langs mag als je over een officiële Upper Mustang permit beschikt. De Nepalese overheid schrijft er slechts duizend uit per jaar, uiteraard heeft Off The Grid 4×4 de permits georganiseerd voor alle equipes. Het Mustang gebied kenmerkt zich door de Tibetaanse invloeden. Op steeds meer plekken zien we de kleurige vlaggetjes wapperen in de wind. Vlaggetjes die Tibetanen ophangen, vaak hoog in de Himalaya, om hun gebeden te laten wegvliegen. Het bijna buitenaards ogende landschap is pas sinds 1992 open voor buitenstaanders, en dan slechts mondjesmaat dus. Om die reden zijn er nauwelijks negatieve invloeden die de originaliteit van het gebied hebben aangetast. Voor we Lo Manthangh bereiken, rijden we langs vele grotten in de steile berghellingen. Deze grotten zijn door groot mysterie omgeven. Bij onderzoek zijn menselijke beenderen van tweeduizend jaar oud gevonden terwijl het eigenlijk niet mogelijk is om zonder hulpmiddelen in de grotten te komen. En zo zit de Upper Mustang vol met waanzinnige verhalen en dat allemaal verpakt in een weg, de Upper Mustang Road, waarvan je in de wereld geen gelijke vindt.

Omdat Lo zo’n bijzonder plek is, verblijven we twee nachten in het Verboden Koninkrijk, ooit de Kingdom of Lo genoemd. In de ommuurde stad, uit 1380, is veel te zien; eeuwenoude tempels, het Koningspaleis, maar ook het gewone leven, er wonen zo’n 2000 mensen permanent in de oude stad. Voor degene die graag nog wat verder trekken; na een rit van ongeveer 50 kilometer eindigt de onverharde weg bij de Chinese grens, in Tibet. China verwacht dat er ooit een goed georganiseerde doorgaande weg van Kathmandu naar de grenspost komt; een enorm grenscomplex is alvast aangelegd. Gelukkig is het zo ver nog niet.

Op de weg terug naar Lete, langzaam afdalend, keert de warmte terug. We rijden langs de ‘zwarte rivier’, genoemd naar het donkerkleurige water dat er doorheen stroomt, met langs de flanken in de bergwanden honderden grotten, waar lang geleden mensen in verbleven.

We gaan verder terug, terug naar de bewoonde wereld. De Mustang laten we langzaam achter ons. Daarmee ook de droogte van de hoogwoestijn. Af en toe rijden we over een stuk asfalt, van een paar kilometer; een verademing. Even geen gehobbel, daarna is de weg weer verdwenen. Soms zijn wegwerkers aan de gang om de boel te verbeteren, soms heeft een aardverschuiving de weg vernietigd, maar na elke bocht wacht telkens opnieuw een verrassing. Even voor Pokhara kunnen degene die hoogte niet vrezen, ervoor kiezen om één van ’s werelds langste hangbruggen over te wandelen. De 360 meter lange en 160 meter hoge hangbrug verbindt twee dorpen met elkaar, waar tussen een diepgelegen rivier ligt.

Na het sympathieke stadje Pokhara te hebben verlaten, lijkt het alsof we oorlogsgebied in rijden. Langs de doorgaande weg worden tientallen kilometerslang tientallen huizen deels gesloopt. Wat blijkt, met Chinees geld bouwt de Nepalese overheid hier aan een brede provincieweg. Omdat de dorpelingen de afgelopen tientallen jaren eigenhandig hun woningen hebben uitgebouwd, staan deze nu de uitbreiding in de weg. En dus zijn betonboren bezig de huizen te halveren. Als we Chitvan National Park binnen rijden ontgaat het ons niet dat de Bengaalse Tijger hier de meest exclusieve bewoner is. Er zouden er zo’n 130 stuks van rond lopen. Er bestaat dus kans er één te zien. Aan neushoorns geen gebrek in het natuurgebied, zwarte beren kun je ook tegenkomen in de jungle, net als olifanten en vele soorten slangen. Om Chitvan National Park zo’n divers gebied is, blijven we hier twee nachten op één plek, zodat we tijd hebben om de jungle in te gaan met 4×4’s.

Nee, de laatste etappe van de Upper Mustang Road-trip is geen simpel ritje terug naar huis. Nadat we de H01 in oostelijk richting hebben gevolgd, gaan we bij Hetauda naar het noorden, terug naar Kathmandu, over een pas van zo’n tweeduizend meter hoog. De weg is slecht, smal en hier en daar lekker druk. We duiken op grote hoogte door dorpjes, waar we aan weerszijde van de auto amper een halve meter ruimte over hebben. Stofwolken van voor ons rijdende auto’s ontnemen soms volledig het zicht, maar wat is dit een geweldige afsluiter van één van ’s werelds mooiste en meest uitdagende roadtrips.

We overnachten een nacht in Kathmandu en hebben nog een volle dag te besteden in Kathmandu totday de retourvlucht ons terugbrengt naar het vliegveld. Wat te doen in Kathmandu?

Een tamelijk morbide schouwspel; bij Shree Pashupatinath, bewijzen bewoners van Kathmandu hun familieleden dagelijks een laatste eer. De lijken worden langs de boorden van de rivier in de brand gestoken, waarna de resten in de rivier belanden. ‘Goudzoekers’ speuren de kant van de rivier of op zoek naar verloren gegane ringen of gouden tanden. Maar er is meer te doen in Kathmandu. Wat te denken van Durbar Square, het Paleis Plein. Van welke kant je ook komt, hier is veel te zien. Leukst is om hoog op een tempelrand te klimmen en het leven onder je te zien afspelen. Ook leuk is het om gewoon door de stad te struinen, langs kleine tempels, door stoffige winkelstraatjes, elk buurtje heeft zijn eigen specialiteit, van een straat vol fietsenmakers, tot een buurtje waar zo’n beetje elke winkelier in medicijnen handelt. Heb je iets met tempels, beklim dan Swayambunath, ofwel, Monkey Tempel. De reden van de naam laat zich raden. Kortom, in Kathmandu is altijd iets te beleven.

Aan het einde van dag 12 word je naar het vliegveld gebracht voor de retourvlucht. Een retourvlucht brengt je weer naar Amsterdam waar je met een stoffige koffer en een hoofd vol prachtige herinneringen weer aankomt! Op naar een volgende Off the Grid 4×4 avontuur!